>>Rozdział 14

                Ireth mówiła, że pójdą na zakupy. Właściwszym określeniem byłoby, iż to zakupy przyjdą do nich. Jeszcze tego samego dnia do komnaty, w której mieszkał Silme wkroczyła horda (inaczej tego Harry nie mógł określić) Elfek, które kazały mu przymierzać coraz to nowe kreacje. Większość wydawała się młodemu czarodziejowi zbyt strojna, ale miał też kilka faworytek wśród szat do użytku „domowego”. Ireth w tym czasie przebywała w komnatach Huncwotów, zostawiając Harry’ego na łasce garderobianych.

* * *

            - I? Masz już jakiś pomysł, Black?

            - Czy ty we mnie wątpisz, elficka wiedźmo?

            - Siad, czarodziejski psie! Jeśli ty mu tego nie powiesz, JA to zrobię!

            - Ani mi się waż! To ja jestem jego ojcem chrzestnym! To ja powinienem…

            - … przestać być taką ciotą i powiedzieć swojemu chrześniakowi: „Hej! Wiesz co? Wyjdziesz za mężczyznę! Super, nie?” – Ireth uśmiechnęła się głupkowato i pokazała uniesiony kciuk, biorąc nim zamach dla lepszego efektu.

            - Nie o to chodziło…

            - Weź się do roboty, bo książę Laure długo czekać nie będzie.

* * *

            Nieubłaganie edukacja dworska, jak ją nazywał Harry, zbliżała się do niego coraz bardziej. Poznał ogólną historię Śródziemia, całość Wojny o Pierścień, Pierwszej i Drugiej, niedługo miał zapoznać się z Księgą Fargornu. Teraz czekała na niego najtrudniejsza część, czyli etykieta.

            - Etykieta. Całość zachowań dostosowanych do statusu społecznego. Jako członek rodziny królewskiej, mój Silme, będziesz obracał się w bardzo „wykwintnym”, że tak to ujmę, towarzystwie. Każdy twój krok będzie prześwietlany przez dworskie plotkarki, każda wstążeczka w twojej szacie będzie oceniana przez strojnisie, każde słowo będzie interpretowane przez naukowców i poetów, ewentualnie minstrelów. Dlatego też uczysz się wszystkiego czego potrzebujesz do brylowania w tym zróżnicowanym towarzystwie. Musisz wiedzieć, że z Lady Arweną, królową Gondoru, nie masz co rozprawiać o najnowszych trendach, lecz skupić się na bardziej na uzbrojeniu i romansach – nie patrz tak na mnie. Wiem, że to dość dziwne połączenie. – Z Królem Aragornem II, tym od Pierścienia – „Tak, tak kojarzę” – najłatwiej rozprawiać o podróżach, przez większość swojego życia był Obieżyświatem, takim „ Jestem wszędzie, a jak mnie chcesz znaleźć to nie ma mnie nigdzie ”, zaiste denerwujące osobniki. Możesz z nim długo rozprawiać na temat twojego wymiaru, a jak chcesz go naprawdę uszczęśliwić to przydałaby się dobra książka o historii całego tego świata i kilka map traktujących o dziejach tej ziemi.

            - Dużo tego…

            - To dopiero początek. Najpierw musisz wiedzieć jak postępować w obecności króla. Póki nie należysz do rodziny królewskiej pamiętaj, iż nie wolno ci się odwracać do króla plecami, chyba że pozwoli ci się oddali, w co wątpię, bo zapewne karze ci usiąść po swojej lewej stronie. Już przy stole panu je hierarchia, ty usiądziesz po lewej stronie króla jako najważniejszy gość, zwykle siedzi tam Orodreth, doradca Jego Wysokości, w dni zwykłe. Po prawej stronie siedzi dziedzic naszego króla, książę Laure Elesnar, jego imię to w dosłownym znaczeniu Złocisty Księżyc – imię zostało mu nadane taki ze względu na okoliczności jego znalezienia.

            - Znalezienia?

            - Tak, znalezienia. Opowiem ci o tym przy innej okazji. Obok księcia zwykle siedzą damy dworu, które będą w przyszłości towarzyszyły jego małżonko… echem… znaczy małżonce. Gdy owa niewiasta przybędzie, by poślubić księcia wtedy zajmie miejsce bezpośrednio przy nim.

            - A królowa?

            - Silme, królowej nie ma. Bynajmniej jak już będzie nią małżonka księcia, to będzie ona siedzieć po jego lewicy, by po prawicy siedział dziedzic. Nadążasz?

            - Cieżko będzie…

            - A kto mówił, że będzie łatwo – Niech ten Black się lepiej pospieszy, bo jak dojdziemy do nauki tańca, to nijak nie wytłumaczę młodemu dlaczego ma tańczyć jako strona uległa.

* * *

            - Harry, masz niesamowite szczęście! Wyjdziesz za księcia! Nie, nie… troszkę inaczej… Haruś, Kotuś, wujek wyswatał cię z księciem, będziesz księżniczką, Słońce… nie, za słodko. Harry, pora abyś wziął swoje życie na poważnie i właśnie dlatego wyjdziesz za księcia Artemi…

            - ŻE, KURWA, CO?!

* * *

            Po męczącej lekcji etykiety nowo przemieniony Elf, szukał miejsca do odpoczynku. Stwierdził, iż fakt, że Ireth nie lubi Syriusza, będzie działał na jego korzyść przy szukaniu kryjówki, by owa kobieta – potwór go nie znalazła. Właśnie miał przestąpić pokój, gdy usłyszał słowa, które doszczętnie nim wstrząsnęły.

- … Harry, pora abyś wziął swoje życie na poważnie i właśnie dlatego wyjdziesz za księcia Artemi…

            - ŻE, KURWA, CO?!

I cały świat utonął w czerni. 

* * *

            Ireth Numenesse w całym swoim życiu uśmiała się tak jak teraz tylko raz, było to wtedy gdy trzyletni Laure, wskazując na poranną erekcję swojego ojca spytał się: „Tatuś, a tu ci coś wyszło. Czy to cię boli?”. Teraz nie mogła wyjść z podziwu dla kolejnej świetlistej inteligencji tysiąclecia. Patrząc na Syriusza Blacka zaśmiewała się wniebogłosy.

- Wiesz co, Black? – wykrztusiła, ocierając łzy rozbawienia. – Swoją drogą to i tak dobrze to przyjął.

- Jak to dobrze?! Harry leży w Skrzydle Szpitalnym, zemdlał mi w progu komnaty! Podsłuchał jak ćwiczyłem sposób w jaki mu powiem prawdę…! Co jest w tym dobrego?!

- Chłopie, żyjesz jeszcze. – i dalej się śmiała.

Rozdział 15

###

Dzisiaj macie Silme, a jutro Serie Cesarską,

by w Nowy Rok wejść z moim pierwszym

Specialem dla Was. ^^

LR

Spóźnione, bo spóźnione, ale

Wesołych i Zdrowych Świąt ^^"

Szczęśliwego Nowego Roku  ^^